Cuba

3 september 2017 - Chivirico, Cuba

Buenos días amigos, familia y compañeros,

Jahoor we zijn vertrokken!! Na een hoop inpakken, geregel en afscheid nemen. We gaan er zo vanuit dat dit het minst leuke van de hele reis was en waren blij dat we eindelijk rustig in het vliegtuig zaten. Het was een behoorlijke cultuurshock van het individualistische koude, moderne, goed georganiseerde Nederland naar het arme, hete, communistische Cuba. Wat al begon met onze taxirit van het vliegveld naar onze casa (b&b). Ruben de zoon van onze host stond ons op te wachten met een bordje met onze namen er op. Hij belde meteen een bekende (Raul) die met een grote amerikaanse zwarte slee voor kwam rijden. De auto was weliswaar groot maar 2 fietsdozen leken er niet in te passen. Deze werden dan ook vakkundig door Raul en Ruben op het dak gebonden en zo reden we met een hoop geronk naar onze casa in Holguin. Typisch voor hoe het hier op Cuba gaat. Iedereen kent elkaar, een hoop oude auto’s en veel geïmproviseerde oplossingen.

Inmiddels zijn we alweer zo’n twee weken (en 675km) aan het rondfietsen op Cuba. Langzamerhand krijgen we een beetje het idee dat we de culturele gebruiken en het doen en laten een beetje beginnen te begrijpen. Maar pfoe dat was/is nog niet gemakkelijk. Het lijkt hier of werkelijk iedereen elkaar kent! Iedereen zegt, schreeuwt of kust elkaar gedag. Ook wij worden behoorlijk nageschreeuwd op de fiets. Het is allemaal vriendelijk bedoeld, maar van het geschreeuw, gefluit en gewijs tot ver na de overkant van de straat word je wel eens gek. Echter, de Cubanen doen het ook naar elkaar, dus het zal wel goed zijn… Ook hebben we al een stuk of 500 vrienden.. ‘hi, my friend!’ horen we meerdere keren per dag maar is daarmee ook wel ongeveer al het engels dat ze kennen.

Het fietsen hier valt ons hier wel zwaar. Niet in de eerste plaats omdat bijna geen weg vlak is, of omdat de wegen op sommige stukken heel slecht is, maar vooral vanwege de hitte! Overdag stijgt het kwik steevast boven de 35 graden, in combinatie met een hoge luchtvochtigheid en een groot gebrek aan schaduw maakt dat het fietsen uitdagend is. De wekker staat standaard om 6:00 zodat we om 07:00 op de fiets zitten en rond 12:00 à 13.00 op onze bestemming zijn. Daarnaast hebben we ook een behoorlijk pakket aan bagage mee… Alhoewel er vlak voor vertrek uit Nederland nog behoorlijk wat van de bagage die we mee wilde nemen afgevallen was, blijkt dat we desalniettemin nog steeds VEEL te veel bij ons hebben. Onze fietsen zijn behoorlijk zwaar en we zijn van plan nog een pak met spullen naar huis te gaan sturen of te lozen. Bovendien zou je je tas naar Cuba ook heel anders inpakken dan je tas voor een reis door heel zuid-amerika… We gebruiken nu misschien 15% van de spullen die we mee hebben. Ten eerste zijn alle dikke truien, jassen en lange broeken en dichte schoenen overbodig. Maar ook is er in iedere stad wel een “casa particulares” waar je voor een kleine €20,- met twee personen kan slapen (met Airconditioning), waardoor de kampeerspullen ook nog niet uit de tassen geweest.

Ook hebben we al wat spullen weg kunnen geven. De Cubanen hebben namelijk niet veel. De bevolking oogt behoorlijk arm en alle spullen die in Nederland al 10 keer zouden zijn afgeschreven krijgen hier nog 9 extra levens. Zo zagen we bijvoorbeeld oude stadsbussen met de Nederlandse tekst “Utrecht CS” en “Groepsvervoer”. Ook vraagt menig Cubaan of we niet een extra buitenband hebben voor de fiets omdat zijne oud zijn en nieuwe duur en moeilijk te krijgen. Werkelijk alles wordt hergebruikt, zelf gemaakt of gerepareerd tot het echt HELEMAAL uit elkaar valt.

De laatste drie maanden voordat we weg gingen hadden we twee cursussen Spaans gedaan bij taalschool Animo in Amsterdam oost. Na de lessen hadden we het idee dat we het wel een beetje konden. Niet dus! Met de woorden en werkwoordvervoegingen die we wisten een zin maken blijkt nog behoorlijk lastig als je niet met Nederlands of Engels kan uitleggen wat je eigenlijk bedoelt. Toch zijn we erg blij met de basis die we in de lessen hebben gelegd. Er wordt hier namelijk geen woord Engels gesproken. Van alle mensen die we tot nu toe gesproken hebben is het aantal dat redelijk Engels sprak op één hand te tellen (waarvan 2 Engels leraren op een school). Dit maakt wel dat we elke dag weer nieuwe Spaanse woorden leren. En het verstaan ondertussen redelijk gaat als de Cubaan een beetje langzaam spreekt…

We waren van te voren gewaarschuwd voor minder lekker eten in Cuba. Hier merken wij echter weinig van. We hebben haast elke avond lekker gegeten. Wel worden er bar weinig groenten gebruikt en wordt alles geserveerd met rijst en vaak ook gefrituurde banaantjes. We hebben nog geen een keer zelf gekookt... Het boodschappen doen is ook wel een uitdaging. Het werkt in ieder geval heel anders dan in NL, waar je al je boodschappen voor je hele maaltijd bij 1 supermarkt kan halen. Hier moet je minsten 5 verschillende winkeltjes af die moeilijk te vinden zijn op verschillende plaatjes in de stad. Je moet er in ieder geval ’s ochtends vroeg bij zijn. Bij het ene stalletje vind je grote stukken vlees, die je als Cubaan vaak in je blote hand meeneemt. Er is een bakker waar ze 2 soorten brood verkopen (alles gezoet!). En groente en fruit koop je bij stalletjes langs de weg of bij een mannetje die rondrijdt door de wijk. Met die fiets vind je vaak wel iets omdat je je lekker snel voortbeweegt maar lopend kan boodschappen doen een hele zoektocht zijn.
Ook houden de Cubanen erg van suiker. Wat wil je ook met zo een grote productie aan suikerriet. Werkelijk alles is hier flink gezoet (naturel yoghurt, brood, heeeel veel frisdrank en verse fruitsapjes) en dat zie je ook wel aan de bevolking. Vooral veel Cubaanse vrouwen en kinderen zouden behoorlijk wat kilootjes lichter kunnen zijn. Mannen daarentegen zijn vaak slanker maar die zitten dan weer veel aan de rum (of een goedkoper ander aftreksel van suikerriet wat op rum lijkt). Volgens een aantal Cubanen die we hebben gesproken een groot probleem maar mede door de armoede zodat de problemen worden vergeten.

Toch lijkt de Cubaan over het algemeen een vrolijk, onbezorgd en relaxt persoon. Het contact met de medemens is erg belangrijk net als muziek (dat je op elke straathoek hoort)… Voor nu proberen wij maar even mee te gaan in deze flow… (alhoewel onze heupen wel echt een stuk minder soepel zijn!)

Foto’s

12 Reacties

  1. Merel:
    3 september 2017
    Lekker bezig jongens!! De plaatjes zien er prachtig uit. Probeer ook aan jullie suikervrije dieet te blijven denken hè... Tot het volgende verhaal! X
  2. Janny Haringcaspel:
    3 september 2017
    Hoi Max, leuk om zo met jullie mee te leven.
    Blijf schrijven.
    Groet Janny
  3. Tanja:
    3 september 2017
    Leuk Max en die heupen komen vanzelf wel weer goed
  4. Neli:
    4 september 2017
    Wat een geweldige ervaringen, geniet!
    succes,
    Neli
  5. Margot:
    4 september 2017
    Heel leuk om te lezen, wens jullie heel veel plezier!
  6. Jolanda:
    4 september 2017
    rustig aan met de rum
  7. Carla:
    7 september 2017
    Ziet er allemaal goed uit. Leuk om te lezen hoe Cuba bevalt.
    Echt anders daar!
    Ben benieuwd naar het volgende verhaal.
  8. Cees:
    7 september 2017
    .... regel1 ... het minst leuke ... tja ... Irma ... zoek maar snel dekking en fietsen aan de ketting of zo anders hangen die in de bomen. Hopelijk valt het mee op de plek waar jullie zitten. Sterkte!
  9. Peter:
    10 september 2017
    Gisteravond (09-09) sms van Susan uit Sancti Spiritus:
    Irma is vannacht overgewaaid, weinig van gemerkt. Niet veel schade hier.
    Nu veel regen en wind.
  10. Peter:
    10 september 2017
    Gisteravond (09-09) sms van Susan uit Sancti Spiritus:
    Vannacht Irma overgewaaid, weinig van gemerkt. Niet veel schade.
    Nu veel wind en regen.
  11. Jolanda Brugman:
    10 september 2017
    Improvisatie en andere wending van denken is op zo een avontuurlijke reis niet te vermijden. Leuk leerzaam reisverhaal voor ons hier. Mooie foto's. Veilige reis verder. Lieve groeten van ons. 🖐
  12. Mikki:
    11 september 2017
    Hey wereldreizigers,

    Zit dit echt met een lach te lezen. Ik ben blij dat jullie heelhuids zijn aangekomen. Afscheid was minder maar als ik dit lees maakt dat het wel goed! Leuke foto's en geniet ervan. Ik blijf jullie uiteraard volgen!! En Suus, goed geschreven, ik kijk uit naar het volgende verslag!

    Have fun!
    Dikke kus Mik