Van oost naar west

De afgelopen weken zijn van het uiterlijke oosten helemaal naar het westen van Argentinië gefietst. Om precies te zijn van Gualuguaychú naar Mendoza. Veel lange rechte wegen door de vlakke Pampa. Dit was niet de meest enerverende weg. De pampa doen een beetje Noord-Hollands aan. Meermaals vroeg ik me af of ik niet in Stompetoren zou uitkomen als ik linksaf zou slaan. Meermaals heb ik die straffe wind vervloekt zoals ik vaak in Noord-Holland doe. De pampa zijn niks meer dan groene weilanden, verdorde maisvelden of grote grasvlaktes met koeien en een verdwaald paard. Soms doet het een beetje duinachtig aan met blond riet of helmgras. Waar je dan toch aan kunt herkennen dat je je echt in Argentinië bevindt en niet in de kop van Noord-Holland is dat alles hier veel grootser is. De weilanden zijn gigantisch. De koeien zijn met veel meer (een beetje boer heeft hier 600 tot 3000 koeien). Soms rennen de koeien wel een kilometer met de je mee in hun gigantische weiland. De weilanden staan hier ook vol met behoorlijk grote stieren, die ze in Nederland geloof ik maar liever in de stal laten… De bekende ooienvaars en reigers zijn hier zeker twee keer zo groot (soms behoorlijk schrikbarend!). En de wegen duren maar voort. Dacht je een lange rechte weg in Noord-Holland te hebben gevonden… forget it! Ook heb ik sterk het vermoeden dat de wind hier een stuk harder is…

Deze route zou ik dus niet aanbevelen vanwege de prachtige vergezichten, de heerlijke beschutte paadjes of het afwisselende landschap. Ook voor een lekker klimmetje hoef je deze route niet te nemen. Vlakker dan Noord-Holland is het natuurlijk niet maar over het algemeen is de route toch behoorlijk vlak te noemen. Ook de dorpjes en kleine stadjes langs de route zijn niet noemenswaardig. Ongeveer elk dorp heeft een tankstation aan de doorgaande weg. Vaak is hier wifi en een schone wc en soms douche. Ook is dit ongeveer de plek waar het meeste gebeurt in het hele drop. Voor de rest zijn er een paar kleine buurtwinkeltjes en als je mazzel hebt een supermarktje. Sommige dorpen hebben een sportclub met uitzonderlijke faciliteiten voor de hoeveelheid inwoners maar voor de rest valt er eigenlijk gewoon geen reet te beleven. Zo waren twee fietsende Hollanders in veel van deze dorpen werkelijk wereldnieuws. In de afgelopen dagen zijn we 3x geïnterviewd voor de lokale radio en hebben we ook één interview op beeld gegeven. (Zie ook de vorige blog). Ook circuleerden er foto’s van ons in app groepen van fietsgroepen, werd er veelvuldig naar ons getoeterd en gezwaaid en werden we in ongeveer elk dorp aangesproken.

Kortom, deze route staat bij ons niet bekend om zijn pracht, zijn schoonheid en zijn avontuur. Maar deze route was geweldig om af te leggen vanwege alle geweldige, lieve, aardige, gastvrije, vriendelijk en dol enthousiaste mensen die we onderweg zijn tegen gekomen. Het is werkelijk bijzonder te noemen…

Een korte opsomming:

-          Een man die ons een lift bood de grens over bij Uruguay omdat dit traject met de fiets verboden was. Hij zette ons meteen even af in het centrum van het stadje waar we naartoe wilde. In het stadje werden ontzettend goed geholpen door 2 uiterst vriendelijke dames van de tourist info.

-          Wederom een lift over de burg bij Rosario (ook verboden met de fiets) door een neef (of iets dergelijk?) van onze koningin Maxima. Hij nam ons mee tot aan het huis van zijn zoon want die kon ons wel wat informatie geven over de route. De zoon belde wat af en adviseerde ons naar de lokale fietsvereniging te gaan. Hier aangekomen werden we door een groep dolenthousiaste fietsers binnen gehaald en konden slapen in een stapelbed in het clubgebouw en gebruik maken van de keuken.

-          Een vrolijk oud mannetje dat ons even van de weg haalde voor een kopje thee.

-          Alicia & Antonio (ouders van een op de fietsreizende zoon) die ons een dagje verzorgd hebben als hun eigen kinderen. Wassen, koken, slapen, geweldig!

-          Fietsers en moutenbikers die we onderweg tegen zijn gekomen en een stukje met ons mee hebben gefietst of de weg wezen naar een motel.

-          De lokale sportvereniging van Chañar Ladeado die ons een geweldig slaapplek aanbood met keuken en waarvan we onze eigen maté beker hebben gekregen, jaja!

-          De carniceria in Coral de Bustos die ons absoluut niet lieten betalen voor onze chorizo’s en eieren. En waarom niet, geen idee? Ook werd er vanaf hier door Jorge alvast even een slaapplek geregeld voor ons twee dorpen verderop. Daar werden tegemoet gereden door Mauro op zijn scooter, die al typisch argentijnse dulce de leche voor ons had gekocht, een kampeerplek voor ons had geregeld bij het zwembad en bij wie we ’s avonds heerlijke parilla (soort bbq) hebben gegeten.

-          Nair en zijn ouders die ons vanuit hun buurtwinkeltje een slaapplek aanboden in hun achtertuin.

-          Een heel gezellig pratende vrachtwagenchauffeur die speciaal omkeerde om ons een lift te geven naar Mendoza.

-          En alle vele andere mensen in de dorpen, supermarkten met wie we leuke praatjes hebben gemaakt.

Tja, dus hou je van een Noord-Hollands landschap en overweeg je ooit om van oost naar west Argentinië te fietsen. Bekijk op onze kaart de route… hij zeker aan te bevelen!